"Dan ligt daar een zwart geweldig ding zomaar op straat en dan denk
ik wat prachtig", zegt Henri Burgers (32), beeldend kunstenaar.
"Het ziet er zo kant-en-klaar uit, het is duidelijk iets industrieels
geweest, een onderdeel van een werktuig of een motor, maar ik zal er
nooit achter komen waar het precies voor gediend heeft. En dat hoeft
ook niet. Ik blaas er wel nieuw leven in, een kunstleven."
Burgers staat aan het einde van het oude industriële tijdperk, als
tussen de heuvelachtige uitlopers van een grijze berg. De Eeuw van
Productie is bijna niet meer. Hij kijkt om zich heen - overal liggen
de restanten. Afgedankt piepschuim en verpakkingen van polystyreen, hij kan
het laten liggen, maar ook oppakken.
Burgers verbaast zich steeds weer over amorfe vormen die ooit zijn bedacht
om hun functionaliteit en alleen daarom hebben mogen bestaan. Zonder
consumptief of productief of anderszins technisch nut, was het er nooit
geweest.
Zo kijkt Burgers ook tegen het in een dumpzaak gevonden
schildpaddenvijvertje aan. Eenmaal thuis laat hij het niet onaangeroerd.
Hij moet ingrijpen, het schildpaddenbadje zal een monument worden.
En zo vergaat het ook de piepschuimen dozen voor reageerbuizen, die
niemand mooi vindt, maar die hij als legostenen gebruikt voor een groots
architectonisch bouwwerk en vervolgens achter vitrineglas plaatst.
Burgers' muurpanelen zijn, nog explicieter dan zijn ruimtelijke vormen,
een archeologische zoektocht naar dingetjes die hij zelf verstopt.
De rode wasgietsels van een tl-buis en een peertje liggen in een houten
bak die hij laag voor laag volgiet met blauwe pigmenten totdat de lampen
aan het zicht zijn onttrokken. Na de harding schraapt en pelt hij als een
oudheidkundige laag voor laag van het paneel af totdat de fossielen van
deze tijd bloot komen te liggen. Wat dan aan de oppervlakte verschijnt, is
zo bevreemdend ! Een prehistorische voorstelling van een sateliet in de
ruimte, vastgelegd op een twintig kilo wegend, vuistdik tablet. Zeer
indrukwekkend en zeer krachtig.
De iconen van Henri Burgers zijn een sublieme ode aan een tijdperk
dat nog niet eens voorbij is. Ze doen terugdenken aan Het Nu.