Actuele iconen in kilo's was en in primaire kleuren.
Dat zijn de kunstwerken van Henri Burgers die momenteel in de galerij van het gemeentehuis in Oosterbeek zijn te zien. De Arnhemse kunstenaar zet een hedendaags tijdsbeeld neer met behulp van het verpakkingsmateriaal van 'muizen', fototoestellen en tandartsgereedschap.
Het verpakkingsmateriaal sleept hij overal vandaan. Uit fabrieken of uit de huiselijke kring van familie en kennissen. De verpakkingen gebruikt hij als mal, daaromheen creërt hij een wasklomp in uitgesproken kleuren.
Zoals het waspaneel dat 'in en in' blauw is en een soort propellor in het hart heeft. Het is imposant en ingetogen tegelijk. De enorme dikte van het paneel dient er volgens Burgers voor om los te komen van het platte vlak. "Continu ben ik met die wisselwerking bezig tussen ruimtelijk werk en tweedimensionale kunst."

Zoals een archeoloog op zoek is naar bodemschatten uit de oudheid, zo zoekt Burgers zijn eigen objecten terug. Stukje bij beetje zaagt hij met een mes de bovenlaag weg en ontmaskert hij zijn eigen creatie weer. "Dat is best zwaar werk", aldus Burgers. "Ik heb er zelfs een tennisarm aan over gehouden. Ondanks het feit dat ik mijn werk regisseer, stuit ik toch op zowel positieve als negatieve verrassingen. Dat is het aardige en het houdt het werkproces spannend."
Een blauwe zuil draagt een rood blok in de top met grijze batterij-achtige figuren. "In onze wegwerpmaatschappij stelt verpakkingsmateriaal niets voor. Maar als je er de tijd voor neemt, dan zie je dat het alles te maken heeft met architectuurvormen. Je ziet dit als je bijvoorbeeld het piepschuim uit de doos van een nieuwe televisie haalt."

Een groot, felrood paneel laat twee composities zien die elk uit vier donkere gloeilampjes bestaan. "Ik ben gek op complementaire kleuren", verduidelijkt Burgers. "Het moet flink nadreunen. Als je met je ogen knippert, zie je dat die figuren wegvliegen." Opvallend van kleur is ook het felgele wasblok met vier flesjes op een rijtje in metalic en zwart.
Veel van Burgers' werken zijn fors van formaat en rechthoekig van vorm. Een uitzondering hierop vormt het motorblok met uitstekende delen in een Liptonice-kleurige ovaal met hier en daar een ijskoud randje (glazig blauw).
Burgers accentueert de vergankelijkheid van dingen. Het object waarbij de verpakking van een vier jaar oude 'muis' dienst deed als mal doet nu prehistorisch aan. "Moet je kijken wat een vierkant blok", roept de Arnhemse kunstenaar. "Het lijkt wel van bakeliet." Burgers heeft hem in de galerij bij de raadzaal naast de vorm van een fototoestel gehangen. De 'muis' is olijfgroen, het fototoestelletje zalmrose. "Het kleurpigment dat ik hiervoor heb gebruikt, verwijst naar de zeventiger jaren. Iedereen had in die tijd sanitair in die kleuren. Je krijgt dus al gauw de associatie met een zeepbakje."
De waspanelen zien er zacht uit. "Als je er met je nagel indrukt, laat het een spoor na", weet Burgers. "Dat zachte vind ik mooi. Maar als tegenhanger heb ik er in deze tentoonstelling wel iets knetterhards tegenover gezet." Het is een zwarte vitrine met een object met vier hartkamers. "Als ode aan alledaagse dingen die vanwege hun functie zo zijn vormgegeven. En waar niemand de schoonheid van ziet."