Het eerste dat opvalt bij het bekijken van het werk van Henri Burgers is dat zijn oeuvre zeer multidisciplinair is en toch een duidelijk te volgen lijn laat zien.
Naast zijn waspanelen richt hij zich op fotografie en het vervaardigen van installaties, maar ook ready-mades en het objet trouvé spelen een grote rol.

Deze werkwijzen voeden elkaar telkens in hun bestaan door een consequente keus in zijn uitgangspunt.
Deze keus wordt telkens ingegeven door zijn fascinatie voor verpakkingsmaterialen en andere (gebruiks-)voorwerpen die door de maatschappij worden afgestoten.

Hiervan vervaardigt hij zijn gegoten waspanelen, opgebouwd uit gerangschikte vormen en mallen. Het resultaat van dit proces schaaft hij als een archeoloog weer laag voor laag af. Hierdoor ontstaan er uiteindelijk tijdsbeelden verstild in was.

De laatste tijd komt het 'schilderen' weer in zijn werk naar voren. De oppervlakten, maar ook zijkanten, van zijn panelen bewerkt Burgers weer met de kwast. Hierdoor is hij in staat de compositie meer te sturen.
Daarnaast zorgt het voor boeiende verschillen in textuur die de gelaagdheid van zijn werk versterken.

In zijn installaties laat hij zich van een andere kant zien. Allerlei voorwerpen uit het dagelijkse leven geeft hij een andere context. Hij plaatst ze als in een landschap naast elkaar.
In de foto-opnames die hij van deze opstellingen maakt lijken de voorwerpen ook een daadwerkelijke nieuwe functie te krijgen. Burgers toont zich welhaast een architect.